Met ‘geluk’ snel een huurwoning gekregen?
Onlangs kreeg ik een nieuw appartement, een huurwoning in de particuliere sector. Voor 1120 euro per maand, exclusief servicekosten en gas, elektriciteit, et cetera. Geluk was daar zeker een factor in, want ik was natuurlijk niet de enige die gereageerd had. Sterker nog: ik was de laatste. Mijn geluk? De verhuurder had het pand bijna een jaar leeg laten staan in verband met een nieuwbouwproject elders, waar alle mankracht naartoe moest.
Als de laatste geïnteresseerde in deze woning maakte mij dat ook de meest actuele voor wat betreft mijn papieren. En daarmee kreeg ik een exclusieve optie op het appartement – die ik aannam.
Is dat alleen geluk geweest? Of was het meer? Met andere woorden: heb ik met alleen ‘geluk’ snel een huurwoning gekregen? Of speelt hier meer dan er op het eerste gezicht aan de hand lijkt te zijn?
Met ‘geluk’ snel een huurwoning gekregen?
Vrienden en familie kijken soms een beetje met “een boos oog” naar mijn ‘geluk’. Dan snappen ze niet hoe ik steeds weer “zo snel” aan een woning kan komen. En eerlijk is eerlijk: ze zien ook alleen de successen.
Maar het verhaal erachter is iets complexer. Ik verhuis namelijk niet voor de lol, dat ben ik wel zat. Verhuizen is voor mij inmiddels alleen nog maar een tijdrovende en financieel rampspoedige gebeurtenis geworden. Het is een noodzaak. Want… ik ben sinds 2018 zes keer verhuisd.
Toen ik destijds mijn relatie beëindigde en onze gezamenlijke koopwoning verliet, ben ik naar een appartement in het centrum van Dordrecht gegaan (1).
Dat beviel me niet erg goed, vanwege parkeerproblemen en overlast van alcohol- en drugsgebruikers in het portiek. Dus verhuisde ik tijdelijk naar mijn ouders (2).
Waarna ik vervolgens – via een makelaar – een appartement vond in een minder aantrekkelijke wijk van Dordrecht (3). Maar de omgeving maakte me niet zoveel uit, het was er zelfs erg gezellig! Ik betaalde daar alleen wel echt veel, téveel huur voor wat ik ervoor kreeg, dus zocht ik door naar een nieuwe woning.
Die nieuwe woning vond ik via MVGM in Kaatsheuvel: een prachtige eengezinswoning mét tuin (4). Het was daar heerlijk wonen, totdat mijn rust – en die van mijn buren – wreed verstoord werd door bedreigingen en stalkingsgedrag van een narcistische, alcoholistische en agressieve ex-date.
Ik heb uiteindelijk noodgedwongen dit prachtige huis in Kaatsheuvel verlaten om tijdelijk weer bij mijn ouders te gaan wonen (5). Met een angsttrauma waar ik eerst door middel van therapie doorheen heb moeten werken.
Uiteindelijk voelde ik me na maanden pas weer wat meer mezelf. Ik vond een nieuwe baan in de buurt én ik kreeg een exclusieve optie op mijn huidige woning (6).
Hoe kom ik aan dat ‘geluk’?
Zoals ik al schreef: natuurlijk is het deels geluk.
Maar, denk je dat ik dat geluk ook had gehad als:
- Ik niet voldoende zou verdienen voor de inkomenseis? (en daar de afgelopen jaren keihard naar toegewerkt heb, o.a. door in mezelf te investeren met een life long learning mindset)
- Ik mega kieskeurig had geweest over de locatie waar ik wil komen te wonen?
- Ik niet een aanpakker was geweest die zelfs een compleet kale woning nog omtovert tot een warm thuis?
- Ik niet gewoon maar alles zou proberen onder het motto “niet geschoten is altijd mis”?
Soms komen mensen naar me toe met de vraag “Hoe vind jij altijd zo snel een huis? Mij/ons lukt het niet?”.
Als ik dan vraag wat ze al hebben geprobeerd en hoe flexibel ze zijn in de weg naar hun doel, dan blijft het antwoord meestal uit. Ze hebben zich niet ingeschreven bij makelaars. Ze hebben zich niet ingeschreven bij woningcorporaties. Of ze hebben dit laatste wel gedaan, maar schrijven nooit een toelichting bij waarom ze een woning willen. Ze hebben liever geen kaal opgeleverde woning. Of ze hebben liever geen woning buiten hun voorkeursgebied. Tsja.
We leven nu eenmaal in een tijd van kiezen of delen. Je zult ergens water bij de wijn moeten doen.
Zo is mijn nieuwe appartement bijvoorbeeld prachtig qua locatie, maar hij werd wél kaal opgeleverd. Er zit een shitload werk in (van een – inmiddels 24 weken – zwangere vrouw, hoi) en ik moest het met de financiële middelen die ik voorhanden had allemaal stofferen én meubileren. Daar kwamen uitdagingen bij kijken die zowel om creativiteit als om geduld vroegen.
Lees ook: “Mijn Scandinavische / Japandi interieur”
Dus, wat ik wil zeggen: mijn geluk is ook deels gebaseerd op een voorbereidende houding (om zo zelfstandig mogelijk te zijn) én op een aanpakkersmentaliteit.
Ik stel me niet graag afhankelijk op van anderen – of van instanties.
Daar heb ik namelijk te weinig invloed op.
Waar ik, daarentegen, wél invloed op heb, is op mezelf.
Snel een huurwoning: jezelf voorbereiden op geluk
Je hebt niet altijd invloed op wat er op je pad komt, maar jij hebt wél invloed op waar jij, in jouw leven, op focust. Ga voor jezelf eens na: focus je teveel op negatieve zaken, ben je over het algemeen pessimistisch, of denk je juist in kansen?
“Een regendans werkt altijd…
als je blijft dansen totdat het gaat regenen.”
Ik hoorde ooit in een podcast van mijn favoriete motivational speaker, Eddie Pinero, dat “Een regendans áltijd werkt… als je maar blijft dansen totdat het gaat regenen.”
Dit is natuurlijk grappig bedoeld. Maar er zit ook een kern van waarheid in: we neigen te krijgen waar we naar zoeken – zolang we niet stoppen met zoeken, bewust én onbewust. Je mindset is dus misschien nog wel veel belangrijker dan je tot nu toe dacht.
Je neigt te arriveren waar je moet zijn, zolang je voeten maar niet stoppen met wandelen. Als je je alsmaar voort blijft bewegen, kun je niet falen.
De vraag die we onszelf vaak stellen is: heeft de regendans gewerkt?
Maar de echte vraag is: hoe lang ben je bereid om de dans te doen? Hoeveel van jezelf kun je in de zoektocht geven?
De vraag is niet: heeft de regendans de regen gebracht? Het is de vraag: ben je bereid om te dansen totdat de wolken beginnen te druppelen?
In het geloof bestaat er zoiets als het Gebed om Kalmte (in het Engels: the Serenity Prayer):
God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden
wat ik niet kan veranderen,
moed om te veranderen wat ik kan veranderen,
en wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken.
In het Engels: “God, grant me the serenity to accept the things I cannot change, the courage to change the things I can, and the wisdom to know the difference.”
Ik hoop dat ik je hiermee iets geholpen hebt.
Alles begint – uiteindelijk – bij jou.
