Merin de Does blog

Allegaartje #1: zwangerschapskwaaltjes, moe – en: tijd voor ontspanning

januari 28, 2025
by
Dit artikel delen:

Allegaartje #1: zwangerschapskwaaltjes, moe – en: tijd voor ontspanning

het allegaartje zelfst.naamw. 1) Alles door elkaar 2) Compositum 3) Mengelmoes 4) Mengsel 5) Hakmoes 6) Kliek 7) Mixtum 8) Potpourri 9) Ratatouille 10) Ratjetoe

Enfin, je snapt het idee wel. Dit is dus mijn allegaartje #1: een open dagboek van alles wat me de laatste tijd bezig houdt. Lees gezellig mee.

In dit dagboek vooral een samenvatting van hoe mijn zwangerschap – tot nu toe – verloopt. Eigenlijk alles wat ik niet in een artikel giet, maar nu tóch deel. Vanuit mijn persoonlijke perspectief.

Allegaartje #1

Zwanger

Inmiddels ben ik 26 weken zwanger. En waar ik eigenlijk, tot afgelopen week, best een voorspoedige zwangerschap heb gehad, was dat – ineens – afgelopen week wel even anders.

Ik zat afgelopen woensdagnacht, precies op de overgang van de 25 naar de 26 weken zwanger, ‘s nachts op de Spoedeisende Hulp (SEH) van de gynaecologie. Kermend van de pijn. Ik kon niet zitten of liggen. Met heftige steken in mijn buik, een pijnlijke maag en met uitstralende pijn naar mijn rug wist ik niet wat me overkwam. Ik heb, serieus, nog nooit ZO’N verschrikkelijke pijn gehad. Uiteindelijk bleek het een soort ‘knik’ in mijn darm te zijn, die deze pijn veroorzaakte. Niet fijn. ‘s ochtends om 06.00 uur kon pas ik weer naar huis. Na precies 5.5 uur in het ziekenhuis te zijn geweest. Daarna heb ik achter elkaar paracetamol geslikt om weer een beetje te kunnen functioneren. Voor iemand die normaal een hekel aan medicijnen / pillen heeft is dat heel wat.

Zwanger zonder partner (in de buurt)

Gelukkig wonen mijn ouders dichtbij. Die hebben me ‘s nachts naar het ziekenhuis gereden, nadat ik eerst – huilend van de pijn – mijn man had gebeld. Maarja… mijn man zit nog in Egypte. Die kon dus weinig anders doen dat mijn familie bellen – en zich (veel te veel) zorgen maken.

Ik moet ook eerlijk bekennen: naarmate de zwangerschap vordert vind ik het steeds moeilijker worden dat mijn man niet bij me is. Die eerste schopjes van de baby; het inrichten van de babykamer; de vermoeidheid die de laatste tijd weer toeslaat… Mijn respect voor alleenstaande moeders groeit met de dag.

Ik vind deze hele zwangerschap in m’n eentje doen al vervelend, laat staan straks de periode met een pasgeborene. Ik hoop dat mijn man – tegen die tijd – toch écht hier is.

Zwangerschapskwaaltjes

Ik begin inmiddels ook flink last te krijgen van zwangerschapskwaaltjes. Denk aan maagzuur, oprispingen, slapeloosheid, het carpaletunnelsyndroom en vermoeidheid.

Ondertussen werk ik 32 uur per week (vaak meer vanwege allerlei gevraagde overuren) in een functie waarin ik een driedubbele rol in moet vullen. Verder heb ik Bodhi, mijn trouwe viervoeter die er vier keer per dag uit moet; moet ik naar afspraken van de tandarts en de gynaecoloog; sjouw ik de boodschappen heen en weer; kook ik mijn maaltijden; zijn alle ‘normale’ huishoudelijke taken ook gewoon nog aanwezig… en moeten er nog zat (mannen)klusjes in het huis gedaan worden – die ik voorlopig zelf maar oppak. Denk aan behangen, plinten leggen, kozijnen verven, zaken ophangen, etc. Gelukkig heeft mijn familie me enorm geholpen met het in elkaar zetten van verschillende meubels. Voornamelijk de meubels voor de babykamer.

Ik ben net verhuisd. 5 december 2024 kreeg ik de sleutel van mijn / ons appartement.

En ik heb dus, buiten de klusjes die nu nog gedaan moeten worden, van december tot januari ook al flink wat staan klussen. Ik heb samen met mijn vader alle muren geverfd; ik heb een stuk van een visgraat laminaatvloer gelegd; ik heb drie lange muren behangen, en ik heb al mijn spullen naar het appartement getild. Wel met hulp van hondjes, een steekkarretje en een winkelwagen (sorry Albert Heijn, hij komt weer terug).

Maar: ik merk dat ik moe ben. Ik raak ‘op’. Ik ben het allemaal even helemaal zat.

Ik ben de drukte van “heel veel tegelijkertijd moéten doen” even helemaal zat.

Aan de ene kant vind ik dat aanstellerij van mezelf…

.. aan de andere kant denk ik: pak gewoon wat meer rust, mens. Ik merk in ieder geval dat zowel mijn lichaam als mijn geest daar behoefte aan hebben.

Regeldingen: een blik vooruit

Want, dat er een baby op komst is… leuk! Maar naast de zwangerschap zelf moet er – blijkbaar – ook nog van alles geregeld worden. En: hoe eerder, hoe beter. Denk aan kraamzorg (dat had ik gelukkig al gedaan). En denk aan kinderopvang: waar en wanneer gaat de kleine straks naar de opvang?

En dan zijn er nog een hele hoop keuzes: borstvoeding of flesvoeding? Baby niet vaccineren – of wel? Wat wordt de baby’s achternaam? (Aangezien mijn man nog niet in Nederland is wordt die laatste vraag nog vrij lastig; ons huwelijk wordt op dit moment geregistreerd)

En hoe zit het eigenlijk met zwangerschaps- en ouderschapsverlof? En kinderopvangtoeslag? En waar moet ik financieel straks allemaal rekening mee houden?

Ondertussen wacht ik nog steeds op mijn leaseauto, die ruim een maand geleden al besteld is. Dus rij ik – tijdelijk – in de (tweede) auto van mijn ouders. Ik belde vandeweek weer eens en mijn auto komt pas over een maand… pff.

Oja, en ik ben naast dit alles óók nog bezig (geweest) met het plannen van ons trouwfeest voor augustus 2026… waarvoor ik in januari al de eerste aanbetaling heb gedaan.

Zo’n zwangerschap is maar vermoeiend. Of: ik maak het vooral vermoeiend, voor mezelf.

Leuke dingen

Gelukkig zijn er ook nog genoeg leuke dingen!

Zo had ik laatst een ontspannende ochtend bij de Japanse Head Spa in Dordrecht. En vertoefde ik met mijn moeder en zus, in de eerste week van januari, een dag in de Zwaluwhoeve. Daar bovenop kreeg ik voor mijn verjaardag ook nog eens een cadeaubon van SenseCity in Breda: één van mijn favoriete adresjes. Daar kun je heerlijk floaten, maar ze bieden ook zwangerschapsmassages aan… #keuzestress!

Zo komt het toch nog goed met die ontspanning. Ik ga de komende weken nu écht maar eens wat rustiger aan doen. Dat wordt nu ook een beetje afgedwongen door die knik in mijn darm.

Merin

Merin [‘88] schrijft om te begrijpen - en stiekem is het ook een beetje haar 'dagelijkse therapie'. Ze is openhartig over haar grootste faalmomenten én over haar successen. Ze is een gefacetteerde persoonlijkheid. Haar overtuiging? “If you label me, you negate me”. Bovendien is ze ook maar ‘gewoon’ een mens. In 2024 trouwde ze met ‘haar’ Egyptenaar en ze zijn samen in verwachting van een kleine jongen (1 mei 2025).

Geef een reactie

Your email address will not be published.

Merin de Does blog

Over

Hi, leuk dat je hier een kijkje neemt. Mijn naam is dus Merin ['88] en ik ben dol op (ijs)koffie - zoals je kunt zien. Deze foto is bij de waterval van Manavgat (in Turkije) genomen, één van mijn favoriete plekjes op aarde.

Ik ben getrouwd met Sherif, mijn grote liefde ❤. En we zijn in verwachting van een kleine jongen.

Ik schrijf graag, vandaar deze blog. Wil je meer over mij weten? Klik dan hier.
Boottocht door de Green Canyon
Previous Story

Boottocht door de Green Canyon vanuit Side

Eerste keer borstvoeding
Next Story

Eerste keer borstvoeding: tips & tricks

Latest from Alle artikelen

Funny Safari Hurghada sand buggy

Funny safari Hurghada Egypte

Dit artikel delen:Funny safari Hurghada Egypte Tijdens mijn verblijf in het Sindbad Club Hotel (4 juni t/m 15 juni ‘24) boekte ik bij Corendon…
Bezienswaardigheden in Hurghada

Bezienswaardigheden in Hurghada

Dit artikel delen:Bezienswaardigheden in Hurghada Ben je benieuwd naar bezienswaardigheden in Hurghada? Dit voormalige vissersdorpje is een echte parel aan de Rode Zee. Hurghada…
error: Content is protected !!

Merin de Does: een lifestyle blog

Een eigen plekje op het web, met de naam “Merin’s Lifestyle Blog”. Hier vind je artikelen over

Go toTop