Dik zwanger: feiten en fabels (20 weken zwanger)
Al sinds mijn studententijd worstel ik met mijn gewicht. Daarvoor was ik een beetje ‘stevig’, maar absoluut niet dik. Dat veranderde toen ik ging studeren. Ik stopte met sporten, in plaats van de fiets nam ik de trein naar school – en ik kon de verleidingen op het station vaak niet weerstaan. Ik was ook niet happy met mijn studiekeuze, maar ik wist ook niet: wat dan wel? Ik maakte me veel zorgen over de toekomst en kreeg last van een lichte tot matige depressie. Uiteindelijk schoot ik in het begin van mijn twintigerjaren over de 100 kilo heen.
Ik begon vervolgens met diëten, maar dat leverde alleen maar een jojo-effect op. Uiteindelijk woog ik, op mijn zwaarst, 136 kilo. Toen heb ik hulp gezocht. Ik wilde geen maagverkleining, want mijn filosofie was – en is nog steeds: “Ik heb het er zelf aan gevreten, dus ik moet het er zelf af werken”. Zo kwam ik uit bij Co-Eur, een centrum voor hulp bij voedings- en eetstoornissen. Met hun hulp viel ik 12 kilo af. Daar wilde ik een vervolg aan geven, maar het leven zat daarna even in de weg.
Ik schommelde wat heen en weer met mijn gewicht in die jaren. En afgelopen zomer werd ik met 128 kilo zwanger.
Nu is er redelijk wat ‘bangmakerij’ over dik zwanger zijn. Wat zijn feiten en wat zijn fabels? Kom erachter.
Dik en zwanger: feiten en fabels
Dus, dik en zwanger. Hoe is dat? Ik ben vandaag precies 20 weken zwanger en ik deel mijn persoonlijke ervaringen met je.
“Dat ik zó snel zwanger zou raken had ik nooit durven dromen. Het was gelijk raak.”
1. “Als je dik bent raak je moeilijk(er) zwanger”
Ik heb tot mijn 36e nooit bewust zwanger willen worden, omdat ik de juiste partner nog niet tegen was gekomen. Maar in de zomer van 2024 ontmoette ik onverwachts de liefde van mijn leven, nét toen ik het ‘zoeken’ had opgegeven. Ik was toen 36 en 128 kilo met een BMI van 45.4 (veel te hoog). Ik ben immers maar 1.68 meter lang – of kort.
Toch deelden we allebei dezelfde wens: we wilden trouwen en kinderen. We wilden een serieuze toekomst met elkaar.
Dat ik zó snel zwanger zou raken had ik nooit durven dromen. Het was gelijk raak. Dus of je moeilijk(er) zwanger raakt als je dik bent? Daar kan ik niet over meepraten. Bij mij ging het razendsnel.
Wat ik heb gelezen, is dat de bevruchting ook afhangt van de kwaliteit van het zaad van de man. Of dit waar is weet ik niet. Maar mijn man heeft geen overgewicht, dus dat scheelt.
2. “Dik en zwanger betekent extra risico’s tijdens de zwangerschap”
Ik mag in mijn handjes knijpen, maar ik heb een hele fijne zwangerschap tot nu toe. Geen misselijkheid. Geen gekke dingen. Geen gezondheidsklachten. Alleen wat onzekerheden – zoals elke vrouw die wel zal hebben, gok ik.
Wie dik zwanger raakt heeft meer medische risico’s – zeggen ze. Zo heb je, als dikke en zwangere vrouw, een grotere kans op zwangerschapssuiker (diabetes type II) en op een hoge bloeddruk (pre-eclampsie, ook wel ‘zwangerschapsvergiftiging’ genoemd). Daarnaast wordt gezegd dat kinderen van vrouwen met een fors overgewicht meer kans hebben op aangeboren afwijkingen, zoals een open ruggetje of een hartafwijking.
Vooral die laatste berichten maakten me zenuwachtig in het begin.
Bij de 13-weken en 16-weken echo zag het kind er echter helemaal gezond uit. En mijn bloeddruk was juist aan de lage kant.
Wel kreeg ik na 12 weken al een ‘medische indicatie’ vanwege mijn BMI. Dat betekent dat je bij een gynaecoloog in het ziekenhuis onder controle komt te staan. Het verloskundig centrum droeg me aan het ziekenhuis over. Dat klinkt spannender dan het is. In het ziekenhuis krijg je gewoon de normale controles die je bij een verloskundig centrum ook zou krijgen. De enige aanvulling is dat je een uitgebreide(re) telefonische intake krijgt, met vragen over je medische geschiedenis. En je moet – verplicht – in het ziekenhuis bevallen. Een thuisbevalling zit er voor dikke zwangeren dus niet in.
Een medische indicatie betekent wel dat je direct alle zorgkosten rondom je zwangerschap vergoed krijgt van je zorgverzekeraar, waar dit bij een ‘normale’ zwangerschap niet het geval is.
3. “Je mag niet teveel aankomen tijdens je zwangerschap”
Als je dik en zwanger bent, geld het volgende advies: “Heeft u obesitas met een BMI > 30 dan is het advies maximaal 5 tot 9 kg aan te komen” (bron).
Dit kun je beperken door tijdens de zwangerschap gezond te eten en voldoende te bewegen. Elke dag even 30 minuten bewegen is sowieso goed.
Wat belangrijk is om te weten, is dat je tijdens je zwangerschap in ieder geval niet (extreem) mag afvallen. Je mag niet diëten. Wanneer je afvalt komen er afvalstoffen vrij die door allerlei soorten lichaamsvocht het lichaam verlaten. Je baby krijgt deze ‘afvoer’ ook mee. En dat is dus niet verantwoord.
4. “Je loopt meer risico’s op complicaties tijdens de bevalling”
Ik moet eerlijk toegeven dat ik hier stiekem wel een beetje bang voor ben. Ik bid maar dat dit niet gebeurt.
Het foldertje van het ziekenhuis jaagt me de stuipen op het lijf. Daarin staat:
“Tijdens de bevalling:
- Zijn er vaker tekenen van nood bij de baby. Er is vaker sprake van dat uw baby in het vruchtwater heeft gepoept (meconiumhoudend vruchtwater).
- Is er vaker een trager verloop van de bevalling met meer behoefte aan bijstimulatie.
- Kan er een moeizamere uitdrijving zijn, waardoor er meer kans is op het moeizaam geboren laten worden van de schouders van uw baby.
- Is er meer kans een vacuümverlossing of keizersnede.”
Nu denk ik dat dit moeilijk te voorspellen is. Ik ken redelijk wat andere vrouwen met overgewicht die allemaal een ‘normale’ bevalling hebben gehad – dat wil zeggen: zonder complicaties. Terwijl ik van slanke vrouwen juist hoor dat ze ingeleid moesten worden of een hele zware bevalling hebben doorstaan. Of dat hun kindje een groeiachterstand had.
Elke zwangerschap is anders. Daar gaan we maar van uit.
Updates volgen?
Na de bevalling zal ik weer een nieuw artikel plaatsen. Dan neem ik je mee in hoe de andere helft van mijn zwangerschap is verlopen. Mocht je in de tussentijd vragen hebben? Stel ze hieronder.
