Baby niet vaccineren – of wel? Moeilijke keuze
Voor sommige ouders is het een klinkklare keuze: ze laten hun baby ‘gewoon’ inenten.
Ik, daarentegen, worstel met die vraag. Ik denk er veel over na. Téveel misschien wel. Ik onderzoek ook alles. Je kunt je baby altijd later nog laten prikken. Maar eenmaal die prikken gehaald, is dat nooit meer terug te draaien.
EenVandaag berichtte in maart 2024 “Een derde van ouders met jonge kinderen denkt negatiever over vaccinaties sinds corona”. Ik kan je eerlijk vertellen: ik ben er daar één van.
Ik werk zelf voor de overheid en – ja, sorry – ik weet dat er een hoop verdraaid, soms gelogen en veel weggelaten wordt aan informatie. Bovendien ben ik als kind wel ingeënt, maar kreeg ik tóch op mijn 17e kinkhoest. Dat zou een zogenaamde variatie van kinkhoest zijn geweest, vertelde mijn huisarts me toen.
Baby niet vaccineren – of wel?
“Het is een wrange afweging: waar doe je als ouder goed aan?”
Schrijven helpt mij om dingen te begrijpen.
Daarom heb ik zelf de voor- en de nadelen onderzocht van een baby niet vaccineren – of dus juist wel.
Wat ik schrijnend vindt is dat de Rijksoverheid en het RIVM (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu) dus inderdaad, zoals verwacht, informatie weglaten. En dat frustreert me.
Baby wél vaccineren
“Een vaccinatie beschermt jouw kind, waardoor het niet heel ziek wordt als het besmet wordt met een infectieziekte. Dat voorkomt in veel gevallen een opname in het ziekenhuis”, vertelt kinderarts Mirjam van Veen van het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag (bron).
Het is dus niet zo dat je kindje nooit ziek kan worden, ook al is het ingeënt tegen bijvoorbeeld kinkhoest of difterie. Dat verklaart waarom ik op mijn 17e tóch kinkhoest kreeg. Het is dus een feit dat je kind ook nog steeds ziek kan worden na een vaccinatie, maar volgens kinderartsen en wetenschappers wordt je kindje dan minder erg ziek dan wanneer deze géén vaccinatie had gehad.
Samengevat helpen vaccinaties dus om vroegtijdig afweer op te bouwen tegen infectieziekten. Dat doen ze door een milde variant van de infectieziekte in je kindje te injecteren en je baby daar vervolgens zelf antistoffen voor te laten opbouwen. Daarom kan het zijn dat je kindje na een vaccinatie enkele dagen ziek is. Dat is eigenlijk goed nieuws, want dat betekent dat het afweersysteem aan het werk is gegaan.
Dwingend karakter: je wordt ‘opgeroepen’
Sinds 1957 bestaat het Rijksvaccinatieprogramma als preventieprogramma voor ernstige infectieziekten. “Daardoor stierven steeds minder kinderen aan een ernstige infectieziekte”, wordt er gezegd.
Eind 2019 is de vaccinatie tegen kinkhoest voor zwangere vrouwen in dit programma opgenomen. “Per 1 januari 2020 is het vaccinatieschema aangepast: baby’s worden nu gevaccineerd als ze 3, 5 en 11 maanden oud zijn, in plaats van bij 2, 3, 4 en 11 maanden. Als de moeder tijdens de zwangerschap niet tegen kinkhoest is ingeënt, krijgt het kind een extra vaccinatie op de leeftijd van 2 maanden.” (bron).
Sinds jaar en dag wordt je daarom inmiddels opgeroepen om je kind vanaf twee à drie maanden tot 14 jaar te laten vaccineren. Hier vind je het hele overzicht van het Rijksvaccinatieprogramma vanaf 2025.
“Bij een gezond kind is er geen reden om af te wijken van het vaccinatieschema”, wordt heel stellig door de Rijksoverheid verkondigd. Dat dit echter wél een mogelijkheid is, wordt nauwelijks benoemd. Zie: “Afwijken van het Rijksvaccinatieprogramma”.
Wat me opvalt in de communicatie is dat hier heel erg gestuurd wordt op:
- Of je neemt gewoon dat hele Rijksvaccinatieprogramma af, want “Het vaccinatieschema is voor ieder kind in Nederland het beste schema”
- Of je wijkt ervan af en dat geeft eigenlijk, in elk ander scenario, alleen maar problemen
Als communicatiestrateeg met een achtergrond in beïnvloedingstechnieken wantrouw ik deze tekst enorm. Het is duidelijk met één specifiek doel geschreven – en daar wordt met elk woord op gestuurd, namelijk: jou dat hele Rijksvaccinatieprogramma ‘verkopen’.
Maar op mijn wantrouwen alleen kan ik niet varen. Dus onderzoek ik dit verder…
Baby niet vaccineren
Op de website van bijwerkingencentrum Lareb staan wat milde bijwerkingen van het Rijksvaccinatieprogramma benoemd.
Er lijkt dus geen vuiltje aan de lucht. “Als dit de bijwerkingen zijn, doe ik mijn kind daar geen kwaad mee”, zou je denken.
Mijn overdenkingen hierbij zijn echter anders:
- De overheid verdient grof geld aan het Rijksvaccinatieprogramma, dus alle (Rijks)informatie die hierover te vinden is, is nogal “Wij van wc-eend…”
- De bestanddelen van vaccinaties kunnen verdeeld worden in drie groepen: werkzame delen, hulpstoffen en reststoffen – welke dat precies allemaal zijn “staan in de bijsluiter van elke vaccinatie benoemd”, die je vrijwel nooit te zien krijgt (bron).
De Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken waarschuwt dat vaccineren ook een keerzijde heeft. Zij sturen aan op “Educate before you vaccinate”. Daarvoor hebben ze een boekenlijst over vaccinaties en aanverwante onderwerpen, die ze aanraden.
Gelukkig hebben zij wel het document “Een vaccin. Een beschrijving van de vermelde additieven en hulpstoffen in vaccins” gemaakt. Hierin beschrijft NVKP de werking en o.a. het klachtenpatroon van elke additief en hulpstof in een vaccin. Denk aan stoffen zoals aluminium en kwik. NVKP geeft ook aan dat de gezondheidsrisico’s van een stof gebaseerd zijn op de aanname dat kleine hoeveelheden geen gevaar zouden zijn voor onze gezondheid. Maar de genoemde bijwerkingen zijn, in sommige gevallen, niet misselijk. Denk aan variaties van allergieën tot kanker en alles daar tussenin. Maar goed, het zijn ‘kleine hoeveelheden’ van stoffen in vaccins die deze bijwerkingen kunnen veroorzaken.
Ik vraag me dan alleen af: hoe zit dat met het cumulatieve effect? Oftewel: de optelsom van al die gezondheidsrisico’s? Dus ook: de gezondheidsrisico’s van herhaaldelijk prikken? Dezelfde fout, om dat cumulatieve effect NIET in overweging te nemen, wordt namelijk OOK gemaakt in de voedingsindustrie – met pesticiden, en in de schoonmaakindustrie, met gifstoffen. En zo zijn er nog meer voorbeelden te bedenken. En daar is al bewezen dat dit ziekmakers zijn, met een grotere kans op auto-immuunziektes, schade aan het zenuwstelsel, schade aan de longen, schade aan de leverfunctie en zelfs verschillende soorten kanker als gevolg.
Over de nadelige cumulatieve effecten van baby’s en kinderen vaccineren lijkt nauwelijks tot geen informatie beschikbaar te zijn, wat nogal vreemd is?
Ik google me suf, maar ik kan er weinig over vinden.
Ongevaccineerde kinderen gezonder?
Volgens de NVKP zijn er studies die aantonen dat ongevaccineerde kinderen (duurzaam) gezonder zijn dan gevaccineerde kinderen. Deze studies zijn niet helemaal wetenschappelijk goed onderlegd, wat problemen geeft met het interpreteren van de uitkomsten.
Tegelijkertijd zijn de studies die NVKP aanhaalt wél onafhankelijke studies, waar mijn grote kritiek op de meeste wetenschappelijke studies is dat ze gesponsord worden door Big Pharma of de overheid zelf. “Wie betaalt, bepaalt” en “Wij van WC-eend…”
Ik zou geen uitspraken durven doen over of ongevaccineerde kinderen daadwerkelijk gezonder zijn.
Er worden wel allerlei andere heftige uitspraken gedaan, over dat vaccinaties autisme bij kinderen veroorzaakt. Aan de andere kant wordt dit weer tegengesproken. Het lijkt een machtsstrijd te worden.
Uiteindelijk is het enige feit wat ik als voorzienend beschouw in mijn keuze, deze:
- Er wordt niet tot nauwelijks gekeken, geregistreerd, of onderzoek gedaan naar de schadelijke cumulatieve effecten van hulpstoffen en reststoffen in vaccins voor baby’s en kinderen.
Het is niet moeilijk om te bedenken waarom dit onderzoek niet gedaan wordt: waarschijnlijk, omdat niemand daar financieel baat bij heeft.
Een baby’s eigen immuunsysteem
Ik vroeg aan mijn partner hoe hij tegenover vaccineren stond. Die overlegde met een medisch student, welke het als volgt uitlegde: “In de baarmoeder is je baby beschermd. De moeder is als het ware zijn bodyguard. Buiten de baarmoeder is die bodyguard er niet meer en is de baby dus veel kwetsbaarder. De vaccins verhogen de ‘beveiliging’ rondom de baby.”
Dat klinkt logisch. En behulpzaam. Alleen de vraag is: moet je een baby direct afhankelijk maken van die beveiliging buíten zichzelf – met alle risico’s van dien (door toxische hulpstoffen) zonder dat je zijn eigen immuunsysteem nog de kans geeft om zich te ontwikkelen?
Daarentegen is een baby onbeveiligd ook een ‘prooi’ voor infectieziekten. Maar dan in ieder geval wél zonder toxische stoffen in zijn systeem. Maar tegelijkertijd dus ook zonder opgebouwde antistoffen.
Het is een wrange afweging: waar doe je als ouder goed aan?
Het komt eigenlijk neer op het dilemma: vertrouw je de natuurlijke gang van zaken of vertrouw je de overheid en de wetenschap? Beiden kunnen immens wreed zijn. Óf juist ontzienend.
Je leest als ouder allerlei horrorverhalen. Denk aan horrorverhalen ná vaccineren, zoals deze. Maar ook aan horrorverhalen van ongevaccineerde baby’s, zoals deze *. Hoewel ik bij het laatste artikel wat kritische kanttekeningen heb. Deze mensen verloren hun baby toen ze een paar weken oud was aan kinkhoest*. Natuurlijk heeft dat een immens verdriet. Maar de inleiding begint dan met: “Het is voor haar ouders niet te verteren dat er mensen zijn die vaccinaties weigeren.”
*De baby was met zes weken oud te jong om te vaccineren tegen kinkhoest. Sinds 2019 kun je je tijdens de zwangerschap hiervoor al laten vaccineren.
Maar… wat ik vreemd vind: in welke relatie wordt deze uitspraak – in hemelsnaam – gedaan? Is dit een verwijt naar andere ouders over de groepsimmuniteit en een bepaalde, gewenste vaccinatiegraad? Of doelen ze hier op het onbegrip voor ouders die hun kind verliezen nadat ze de keuze hebben gemaakt deze, of zichzelf tijdens de zwangerschap, niet te willen laten vaccineren? Daar wordt in het artikel niet expliciet op ingegaan.
Hoe zit het dan met groepsimmuniteit? Ben je echt zó zelfzuchtig?
Groepsimmuniteit. Hoe meer kinderen gevaccineerd worden, hoe veiliger ze allemaal zouden zijn. Je kent het woord wellicht wel van de coronacrisis. Groepsimmuniteit. “Je doet het niet alleen voor jezelf, maar ook voor een ander”.
En dan zo’n nieuwsbericht: “Mijn zoontje was bijna dood door een kind dat niet ingeënt was (red. voor de mazelen)”. Ik vind het uitermate vreemd dat er in zulk soort nieuwsberichten nooit ingegaan wordt op hoé zo’n kind zó ziek kan worden als hij zelf wel ingeënt is – en dus antistoffen opgebouwd zou moeten hebben? Het zijn vreemde, halve verhalen, die bij mij vermoedens opwekken dat ouders hier stiekem voor betaald worden – of dat ouders gewoon maar wat roepen zonder het verband te kennen.
En de enige berichtgeving over baby’s die dood zijn gegaan aan kinkhoest, komen van één van de instituties van de Rijksoverheid.
Ik heb nog nooit verhalen van ouders van ongevaccineerde baby’s en kinderen gelezen of gehoord dat hun kind – onbeschermd – overleden is (als jij deze verhalen wél kent doe ik hierbij een oproepje – stuur ze me alsjeblieft toe).
Hoe dan ook: bij groepsimmuniteit zijn de woorden “Je doet het voor een ander” nogal raar. Infectieziekten waren altijd rond. Het is niet zo dat je ze geheel uit kunt roeien. Kinderen die wél gevaccineerd zijn kunnen net zo goed drager van een infectieziekte zijn, als kinderen die niet gevaccineerd zijn. Hoe het immuunsysteem ermee omgaat is voor elk kind uniek.
Als jij er, als ouder, voor kiest om je kind daarmee te ‘helpen’ met een vaccinatie, prima. Dat is je eigen keuze.
Net als dat het je eigen keuze is om, als ouder, te vertrouwen op de natuurlijke gang van zaken van je baby’s immuunsysteem.
Moeilijke keuze
Zoals je merkt vind ik het een moeilijke keuze. Zoals ik eerder al schreef komt het neer een kwestie van: waar vertrouw je het meeste op? En misschien laat ik op mijn blog wel al doorschemeren waar ik meer vertrouwen in heb.
Ik heb ook nog zoiets als een partner. We maken de keuze dus samen. De gezondheid van ons kind heeft in ieder geval prioriteit.
Maar, uiteindelijk is en blijft het een lastige keuze, want de uitspraken “Als jij het risico van schadelijke hulp- en reststoffen en het cumulatieve effect daarvan wilt nemen…” en “Als jij het risico van een onbeschermde baby tegen infectieziekten wilt nemen…” zijn allebei waar.
Niettemin maak je de keuze wel nog altijd zélf – voor jezelf en voor je kind. Het hele “Je doet het voor een ander” is alleen maar een kunstmatig gefabriceerde uitspraak om de sociale (groeps)druk op te voeren – en dat stoot mij nogal tegen het borst.
Vond jij het een moeilijke keuze?
