Ik kom uit een doorsnee familie. Ik heb twee liefdevolle ouders (*ik knijp even in mijn handjes*). Ik ben – samen met mijn zusje – opgegroeid onder de vleugel twee modale inkomens. En we kwamen nooit iets tekort. Maar op het gebied van eten bereiden en gezond eten… daar was, en is nog steeds, geen passie voor in ons gezin. We zijn echte Bourgondiërs. En dat is goed, maar je moet ergens ook je gezondheid in de gaten houden.
We grappen weleens dat mijn vader eten vooral opwarmt. Als hij al kookt is dat altijd: óf zuurkool óf andijviestamppot met knakworsten. En woensdag is al jarenlang – ik geloof al vanaf vóór mijn geboorte – “patatdag”. Mijn vader schilt dan verse friet. En mijn moeder? Die kookt als ze daar de tijd voor heeft – ongeveer één keer per maand. Maar echt haar hobby is het niet. Verspakketten zijn voor mijn moeder een uitvinding.
Dat ik, even deftig gezegd “een weinig culinair repertoire” had na mijn opvoeding, moge dus duidelijk zijn. Toen ik op mezelf ging wonen leerde ik pas koken. Met dank aan Google. En het zijn vooral vrienden uit andere culturen geweest die me inspireerden om gezonder te koken.
Voorheen dacht ik dat een smaakloos potje groenten de standaard was. Zó kreeg je groenten binnen – dacht ik. Even een potje sperziebonen van HAK in een pannetje, wat aardappelen erbij en een stukje vlees. Gecombineerd op een bord werd dat bij ons “een prakkie” genoemd. Lekker ouderwets. Maar dat “prakkie” kwam al snel mijn strot uit. Ik wilde rijst en pasta, en boven alles wilde ik – op een gegeven moment – vóóral kruiden toevoegen aan het eten. Nou… dat was té exotisch binnen ons gezin hoor. Ooit heb ik een poging gedaan om krieltjes met rozemarijn in de oven te maken. Dat was al ‘een flinke uitspatting’ en uiteindelijk at niemand het op.
Needless to say: de opgewarmde groenten van HAK gingen me tegen staan. Dus zocht ik mijn toevlucht in nog meer patat, pannenkoeken, pizza’s, etc. Eten moest vooral lekker zijn. Dat gezond eten óók lekker kan zijn, leerde ik pas vele jaren later – toen ik al op mezelf woonde. Nu moet ik, in alle eerlijkheid, wel zeggen dat er de afgelopen jaren veel meer gezonde mogelijkheden bij zijn gekomen: denk aan bloemkoolbodems voor pizza’s, of aan wraps gemaakt van groenten. Toch zijn dat niet de dingen die mij enthousiast hebben gemaakt. Wat mij vooral enthousiast heeft gemaakt over gezond eten, zijn de Aziatische, Perzische en Arabische keuken.
Ik leerde koken met – voor mij toen nog onbekende – kikkererwten vol proteïne, versgehakte groenten in gerechten zoals shakshuka, .. en .. En ik ontdekte dat ik vooral van de kruiden van de Arabische keuken houd.
Iets simpels als spinazie kon ik – na een paar keer geoefend te hebben – nu omtoveren in een werelds gerecht, bomvol smaak.
Voor mij ging er een wereld open. En het is door mijn interesse in koken dat ik gezond eten leerde te waarderen.
Je moet er even de tijd voor nemen… maar dat betaalt zich op allerlei positieve manieren weer terug.
